Αεροπορικοί Μεσσίες

Το κλείσιμο της παλιάς Ολυμπιακής άφησε ένα κενό στην αεροπορική σύνδεση της Αθήνας με την Αυστραλία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τότε, η διάδοχος κατάσταση της Ολυμπιακής, η Olympic Air, αποτελεί θυγατρική της Aegean Airlines και πλέον πετά αποκλειστικά προς αεροδρόμια του εσωτερικού.

Λόγω πολύ υψηλού κόστους και ρίσκου, η Aegean Airlines δεν επιχείρησε καν να αγγίξει τους παραπάνω προορισμούς κι έτσι το κενό στην αγορά παρέμενε: οι ομογενείς ήθελαν να συνεχίσουν να ταξιδεύουν από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία στην Ελλάδα, χωρίς όμως να πληρώνουν τα ομολογουμένως πολύ υψηλά ναύλα που απαιτούν οι άλλες μεγάλες εταιρείες. Δεν υπήρχε όμως ελληνική αεροπορική εταιρεία που να είναι διατεθειμένη να εξυπηρετήσει αυτές τις γραμμές και μάλιστα με προσιτά ναύλα.

Απάντηση υποσχέθηκε να δώσει η Hellenic Imperial Airways με CEO τον Ιορδανό Talal Abu Reyal, η οποία ιδρύθηκε το 2006, πρωτοπέταξε το 2011 και σταμάτησε τη λειτουργία της το 2012. Τα περισσότερα διοικητικά στελέχη της προέρχονταν από την Ολυμπιακή, κάτι που εμένα δε μου φάνηκε καθόλου ενθαρρυντικό, και εξηγούμαι: Η Ολυμπιακή των δεκαετιών του ’80 και του ’90, παρά τις προμήθειες ορισμένων προηγμένων Airbus, ήταν μια κακή αεροπορική εταιρεία, με συχνά παράδοξες επιλογές για το ποιος τύπος αεροσκάφους θα κάνει ποιο δρομολόγιο (έχω κάνει το Χανιά-Θεσσαλονίκη σε Airbus A300 που είχε μέσα μόνο είκοσι επιβάτες), πολύ συχνές καθυστερήσεις, γερασμένα, κακοσυντηρημένα και βρώμικα αεροπλάνα, συχνές τεχνικές βλάβες, εξυπηρέτηση κάτω του μετρίου, και πλέον αμφιβάλλω ακόμα και για το αν η «εταιρική της κουλτούρα» σεβόταν την ασφάλεια πτήσεων.

Βλέπετε, βρήκα και διάβασα προσεκτικά το πόρισμα-καταπέλτη της ρουμανικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (σελ. 73-77 για τα συμπεράσματα και τις υποδείξεις) για το δυστύχημα του πρωθυπουργικού Dassault Falcon 900B με νηολόγιο SX-ECH στο οποίο έχασε τη ζωή του ο τότε υφυπουργός εξωτερικών Γιάννος Κρανιδιώτης: Οι παραλείψεις της κατασκευάστριας εταιρείας, της Ολυμπιακής, της δικής μας ΥΠΑ, και της Πολεμικής Αεροπορίας, ήταν τρομακτικές. Όσο για τις θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο περί… δολοφονίας του Κρανιδιώτη από τους Αμερικανούς ή τους Εβραίους, αυτές εξυπηρετούν μόνο ένα σκοπό: να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο και να συγκαλύψουν τις ευθύνες των εμπλεκομένων. Μετά την έκδοση του πορίσματος, έπρεπε να είχαν πέσει κεφάλια στην ΥΠΑ, στην Ολυμπιακή και στην Πολεμική Αεροπορία – τόσο απλά!

Η Hellenic Imperial λοιπόν, ξεκίνησε τις δραστηριότητές της στην Ελλάδα με τέσσερα αεροσκάφη Boeing 747-200B, τα οποία ήταν ήδη απαρχαιωμένα. Σημειώνω ότι οι κυπριακές αρχές, οι οποίες δέχτηκαν πυρά για το ρόλο τους στη δημιουργία των συνθηκών που οδήγησαν στο δυστύχημα της πτήσης 522 της Helios Airways, δεν δέχτηκαν να χορηγήσουν πιστοποιητικά πλοϊμότητας στα αεροσκάφη της Hellenic Imperial. Η εταιρεία ξεκίνησε τις πτήσεις προς τη Νέα Υόρκη στις 24 Ιουνίου του 2011 και οι προγραμματισμένες πτήσεις της διακόπηκαν στα τέλη του ίδιου έτους. Οι δραστηριότητές της έπαψαν, λόγω οικονομικών προβλημάτων, το 2012, με τα αεροπλάνα της να στοιχειώνουν τα αεροδρόμια του Ελληνικού, της Τζακάρτα και του Καράτσι. Τελικά, το 2015, οι επί μακρόν απλήρωτοι εργαζόμενοι της εταιρείας πήραν το πράσινο φως να βγάλουν στο σφυρί τα 747 που είχαν εγκαταλειφθεί στο Ελληνικό. Όλα τα’χε δηλαδή, το βαρύγδουπο όνομα της έλειπε.

Η αποτυχία του εγχειρήματος της Hellenic Imperial όμως δεν πτόησε τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεών της, τον πατέρα Νικόλαο Αλεξανδρή. Επανήλθε λοιπόν δριμύτερος, ως πρόεδρος της SkyGreece Airlines, πλαισιωμένος από μια «ομάδα Ελληνοκαναδών επιχειρηματιών» (μεταξύ αυτών και κάποιος κύριος Ken Stathakis, ιδιοκτήτης του εστιατορίου Octagon στο Τορόντο). Ξανά βαρύγδουπες δηλώσεις και φιέστες για το φιλόδοξο εγχείρημα, που θα ήταν το «ξέσπασμα του Ελληνισμού της Ομογένειας».

Και όντως, πολλοί άλλοι από την Ομογένεια φέρεται να συνεισέφεραν οικονομικά στο εγχείρημα του πατρός Αλεξανδρή. Φαίνεται ότι για κάποιους λόγους, που εμένα μου διαφεύγουν, πείστηκαν να συνδέσουν το όνομά τους μαζί του και δεν τους απασχόλησε το φιάσκο της Hellenic Imperial.

Για να είμαι ειλικρινής, το εγχείρημα μου φάνηκε από έωλο έως ύποπτο. Εταιρεία που θα εξυπηρετεί υπερατλαντικά δρομολόγια έχοντας μόνο ένα αεροσκάφος στη διάθεσή της και μάλιστα παλιό (Boeing 767-300ER); Κάτι μου έλεγε ότι θα έκλεινε σύντομα, είτε λόγω αδυναμίας παροχής βασικής εξυπηρέτησης των επιβατών της, είτε λόγω πολύνεκρου ατυχήματος σαν αυτό της πτήσης 2120 των Νιγηριανών Αερογραμμών, την οποία εκτελούσε η άθλια καναδική Nationair.

Και όντως, αυτό το καλοκαίρι ήρθε το τέλος της: πολυήμερες καθυστερήσεις με απίθανες δικαιολογίες όπως «ασθένεια πιλότου», «λείπει ένα απαραίτητο εξάρτημα του αεροσκάφους και το περιμένουμε απ’ το Μόντρεαλ», «φταίνε τα capital controls που ισχύουν στην Ελλάδα», κ.α., ενώ τα στελέχη της εταιρείας ήταν κυριολεκτικά άφαντα. Κυριολεκτικά, αερογραμμές-τραγέλαφος.

Τελικά, η Cindy Pom, ανταποκρίτρια της Global News, έμαθε ότι το αεροσκάφος της SkyGreece παρέμενε καθηλωμένο στο αεροδρόμιο Pearson στο Τορόντο του Καναδά επειδή η εταιρεία δεν είχε πληρώσει τα τέλη προσγείωσης.

Η Cindy Pom της Global News αποκαλύπτει ότι το αεροσκάφος της SkyGreece είχε καθηλωθεί στο έδαφος επειδή η εταιρεία χρωστούσε τέλη προσγείωσης, εκθέτοντας έτσι τους ιθύνοντες της εταιρείας. Κάντε κλικ στην εικόνα για το αρχικό tweet της.

Εδώ είμαι αναγκασμένος να πω ότι εκπλήσσομαι. Η «Εφημερίδα των Συντακτών» αναφέρει στο ρεπορτάζ της:

Το γεγονός ότι η εταιρεία θα βίωνε έντονο ανταγωνισμό ανάμεσα σε μεγάλες ξένες εταιρείες, οι οποίες επιχειρούν στην Ελλάδα μόνο κατά τους θερινούς μήνες, δεν φαινόταν ικανό να πτοήσει τους επενδυτές της.

Ποιοι ήταν αυτοί; Ελληνοκαναδοί επιχειρηματίες, αλλά και ολόκληρη η ομογένεια στην οποία οι επενδυτές πέρασαν το μήνυμα «στηρίξτε μια ελληνική εταιρεία». Στόλος; Ενα όχι και τόσο σύγχρονο Boeing 767-300 ER, που πήρε το όνομα «Ταξιάρχης». Το γεγονός βέβαια ότι μια εταιρεία φιλοδοξούσε να κάνει τέτοιου είδους δρομολόγια έχοντας ένα μόνο αεροσκάφος στην κατοχή της, προκάλεσε ειρωνικά χαμόγελα στους ειδήμονες της αεροπλοΐας.

Να σημειωθεί ότι είναι η δεύτερη προσπάθεια αεροπορικής επανασύνδεσης της ομογένειας με τη μητέρα Ελλάδα στην οποία εμπλέκεται ο πατήρ.

Πώς είναι δυνατόν να επενδύσει κανείς σε ένα τόσο δαπανηρό εγχείρημα, σε μια αγορά με τόσο έντονο ανταγωνισμό και τόσο αυστηρούς κανονισμούς ασφαλείας και εξυπηρέτησης επιβατών, χωρίς να υπάρχει κανένα πραγματικό επιχειρηματικό σχέδιο, μόνο βασιζόμενος στη νοσταλγική του φιλοπατρία, στο βολονταρισμό του και στο μήνυμα «στηρίξτε μια ελληνική εταιρεία», χωρίς να αναζητήσει τη συμβουλή κάποιου ειδήμονα; Πού είναι το θρυλικό επιχειρηματικό πνεύμα των ομογενών που… διαπρέπουν στην αλλοδαπή;

Βεβαίως, οι περιπέτειες της SkyGreece δεν τελειώνουν. Πέρασε στην κατοχή του κυρίου Stathakis, έχει υποβάλει αίτηση για ένταξη στο καναδικό αντίστοιχο του άρθρου 99 του δικού μας Πτωχευτικού Κώδικα, ενώ έχει ήδη μπει στο στόχαστρο των καναδικών αρχών, οι οποίες απαιτούν να ενεργήσει τάχιστα για να αποζημιώσει τους επιβάτες που ταλαιπώρησε, στήνοντας γραμμή εξυπηρέτησης, ενημερώνοντας την ιστοσελίδα της ώστε να παράσχει πληροφορίες για την αποζημίωση των επιβατών και διευθέτηση των διαφορών τους με την εταιρεία, κλπ. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ιστοσελίδα εμφανίζει μόνο ένα error code 500 και πολύ αμφιβάλλω αν η διοίκηση της εταιρείας είναι διατεθειμένη να συμμορφωθεί, ή αν έχει καν την οικονομική δυνατότητα να συμμορφωθεί. Προσωπικά, εύχομαι η εταιρεία αυτή να αποζημιώσει τους επιβάτες της και να κλείσει οριστικά και αμετάκλητα. Το όνομά της είναι πια τοξικό, οι δε πρώην και νυν ιθύνοντές της θα πρέπει τουλάχιστον να εξαφανιστούν για πάντα από την αεροπορική αγορά. Είναι ανεύθυνοι, ασυνείδητοι και μπορεί να αποδειχτούν επικίνδυνοι αν ποτέ τους επιτραπεί να ξανασχοληθούν με το νευραλγικό χώρο των αερομεταφορών.

Η ιστοσελίδα της SkyGreece στις 4/9/2015. Ήδη από τις 2/9, οι καναδικές αρχές είχαν δώσει στην εταιρεία διορία 5 ημερών για να: (1) ανανεώσει την ιστοσελίδα της ώστε να παρέχει πληροφορίες για το πώς θα διευθετηθούν οι διαφορές των επιβατών μαζί της, (2) στήσει γραμμή εξυπηρέτησης πελατών χωρίς χρέωση (τα 1-800 των ΗΠΑ και του Καναδά, ή 800άρια σ’εμάς). Βλέπετε εσείς τίποτα τέτοιο;

Κλείνοντας αυτό μου το άρθρο, έχω να πω ορισμένα πράγματα που σίγουρα δε θα αρέσουν σε πολλούς, αλλά είναι η πικρή αλήθεια.

Ξεκινώ από τη ρήση του Άγγλου λόγιου Samuel Johnson:

Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός καθάρματος.

Μάθετέ την καλά. Αποστηθίστε την. Κατανοήστε την. Καρφώστε τη για πάντα στο μυαλό σας. Όταν το βασικό επιχείρημα κάποιου είναι ο πατριωτισμός (σας), φύγετε μακριά. Τρέχοντας. Όσο πιο γρήγορα μπορείτε κι όσο πιο μακριά μπορείτε, γιατί ο μοναδικός του σκοπός είναι να σας εξαπατήσει.

Επίσης, όταν εμπιστεύεστε τη ζωή σας σε κάποιον που υπόσχεται ότι θα σας μεταφέρει από αέρος με ναύλα πολύ χαμηλότερα του μέσου όρου, πάτε γυρεύοντας. Caveat emptor!

Ομοίως, είμαι αναγκασμένος να σας πω caveat emptor και για αεροπορικές εταιρείες που υπόσχονται τακτικές, προγραμματισμένες υπερατλαντικές πτήσεις κι έχουν ελάχιστα αεροσκάφη στο στόλο τους.

Είμαι αναγκασμένος επίσης να στηλιτεύσω τη στάση του δημοσιογραφικού κόσμου τόσο της Ελλάδας όσο και της Ομογένειας που, αντί να ερευνήσει τι πραγματικά βρίσκεται πίσω από τις Hellenic Imperial και SkyGreece, ποιοι είναι οι επιχειρηματίες που τις στηρίζουν, με τι κεφάλαια, με τι επιχειρηματικό πλάνο, τι μπορεί να ξέρει ένας ιερωμένος από αερομεταφορές, αν υπάρχουν τα εχέγγυα για να λειτουργήσουν αξιόπιστα και με ασφάλεια, τις παρουσίασαν ως αεροπορικούς Μεσσίες, που θα αναβίωναν το «μεγαλείο» της πάλαι ποτέ ωνασικής Ολυμπιακής και θα κοιτούσαν στα μάτια κρατικοδίαιτα (ναι, η ανάπτυξή τους οφείλεται και σε παράνομες κρατικές επιδοτήσεις, άσχετο αν οι αρμόδιοι κάνουν τα στραβά μάτια γιατί φέρνουν ένα σωρό παραγγελίες στις Airbus και Boeing) μεγαθήρια τύπου Qatar, Etihad, Emirates κ.α.

Είμαστε πραγματικά τυχεροί που αυτοί οι αεροπορικοί Μεσσίες έσβησαν τόσο άδοξα. Καλύτερα έτσι, πραγματικά. Από το να συμβεί κάποιο πολύνεκρο ατύχημα λόγω ελλιπούς συντήρησης, καλύτερα αυτό το ταπεινωτικό και σχετικά αθόρυβο τέλος. Το κακό όμως είναι ότι η ζημιά έγινε ήδη. Ο ελληνικός Τύπος (ειδικά ο επιχειρηματικός) αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά λίγος. Ο επιχειρηματικός κόσμος της Ελλάδας και της Ομογένειας δυσφημίστηκε για μια ακόμα φορά ως ανοργάνωτος, αρπακολλατζίδικος, και ο,τι μπορείτε να φανταστείτε. Και η ίδια η Ελλάδα δυσφημίστηκε, καθώς κάθε αερομεταφορέας, κάθε ακτοπλοϊκή εταιρεία ελληνικών συμφερόντων αποτελεί εκπρόσωπο της χώρας. Όταν η πρώτη (στη μετάβαση προς τη χώρα μας) και η τελευταία (στην επιστροφή) εικόνα που μένει στον ταξιδιώτη είναι τόσο άθλια, δυσφημείται η χώρα, ο τουρισμός της, ο λαός της, τα πάντα. Κι η ρετσινιά θέλει πολλή προσπάθεια για να φύγει.

Θα μας γίνει άραγε μάθημα το φιάσκο αυτών των δυο απαράδεκτων εταιρειών όμως, ή θα ξαναβρεθούν «πατριώτες» που θα μας εκθέσουν, αυτή τη φορά ίσως πολύ χειρότερα;

.

Shortlink: http://wp.me/p6dBlh-1h