Ήταν Ιούλιος και διανύαμε την τρίτη χρονιά της οικονομικής μας κρίσης, και δεύτερη χρονιά των μνημονίων. Σ’ ένα ΤΕΙ της άμοιρης ετούτης χώρας, ο επιστημονικός υπεύθυνος ενός σχετικά εξειδικευμένου μαθήματος, που λογάριαζε τον εαυτό του ως έναν από τους ευνοούμενους της τότε κυβέρνησης, που ήτανε και σούπερ πατριωτική, έβγαλε προκήρυξη με την οποία ζητούσε ωρομίσθιο συνεργάτη (ΕΔΙΠ – Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό) για τη διδακτική υποστήριξη του εργαστηρίου του μαθήματός του.
Βλέπετε, την προηγούμενη χρονιά, λόγω περικοπών, δεν είχε, γιατί η προηγούμενη Υπουργός είχε απολύσει σχεδόν όλους τους ωρομίσθιους διδάσκοντες. Κι επειδή ο καθηγητής ήθελε να προσλάβει ξανά έναν παλιό του συνεργάτη, όρισε πενθήμερη προθεσμία υποβολής αιτήσεων. Παρόλο που η προθεσμία ήταν επίτηδες ασφυκτική, πρόλαβαν να κατατεθούν κάμποσες υποψηφιότητες, ακόμα κι από άτομα με ακαδημαϊκά και άλλα προσόντα εντελώς άσχετα με το αντικείμενο του μαθήματος.
Και που λέτε, μια Παρασκευή του Αυγούστου, στις τρεις το μεσημέρι, δημοσιεύεται – εννοείται χωρίς καμία ειδοποίηση προς τους υποψηφίους με email ή τηλεφώνημα και χωρίς να έχει οριστεί από πριν η ημερομηνία ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων – στην online πλατφόρμα του ΤΕΙ η κατάταξη των υποψηφίων. Οι πρώτοι τρεις ήταν οι εξής:
- Ένας υποψήφιος που το αρχικό του πτυχίο δεν είχε καμία σχέση με το αντικείμενο, το μεταπτυχιακό του ήταν σχετικά κοντά στο αντικείμενο, αλλά δεν ήταν πάνω σ’ αυτό, αλλά ήταν ο παλιός συνεργάτης του καθηγητή. Το αίμα νερό δε γίνεται!
- Ένας υποψήφιος με εντελώς άσχετο πτυχίο κι ακόμα πιο άσχετο μεταπτυχιακό, χωρίς καμία διδακτική εμπειρία.
- Ένας υποψήφιος που στις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές του σπουδές περιλαμβανόταν το συγκεκριμένο αντικείμενο, το διδακτορικό του ήταν ακριβώς αυτό το αντικείμενο, το είχε διδάξει στο παρελθόν, και μάλιστα το είχε διδάξει και στο συγκεκριμένο ΤΕΙ, έχοντας αποσπάσει στις εσωτερικές κι εξωτερικές αξιολογήσεις καλύτερη βαθμολογία ακόμα κι από τον ίδιο τον επιστημονικό υπεύθυνο του μαθήματος.
Σημειώστε επίσης ότι ως καταληκτική προθεσμία για την υποβολή ενστάσεων είχε ορίσει το μεσημέρι της Δευτέρας που ερχόταν, ώρα δώδεκα. Κατάλληλα διαλεγμένη προθεσμία, για να μην προλάβει κανείς να υποβάλει ένσταση.
Παρόλα αυτά, ο τρίτος στην κατάταξη προλαβαίνει και υποβάλει ένσταση μέσα στην προθεσμία. Καλείται από την αρμόδια Επιτροπή να έρθει και να υποστηρίξει την ένστασή του. Και η Επιτροπή τον δικαιώνει και τον βγάζει πρώτο στην κατάταξη. Ποια ήταν η αντίδραση του επιστημονικού υπεύθυνου του μαθήματος; Μαντέψτε:
Ακύρωσε την προκήρυξη και δεν προσέλαβε κανέναν. Έτσι, το μάθημα έγινε και εκείνη τη χρονιά χωρίς εργαστηριακό συνεργάτη. Ή θα προσλάμβανε αυτόν που ήθελε ή κανέναν – my way or no way.
Εννοείται ότι όλα αυτά είναι αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας μου και τα έχω κατεβάσει από τη στομάχα μου. Τέτοια πράγματα δε γίνονται στα ελληνικά ΤΕΙ και ΑΕΙ, των οποίων οι διοικήσεις και τα μέλη ΔΕΠ είναι υποδείγματα εντιμότητας, ευθυκρισίας κι ακεραιότητας και κρατούν ψηλά το λάβαρο της αξιοκρατίας. Δεν επιλέγουν ποτέ άσχετους ή ημετέρους να διδάξουν μαθήματα. Δε βγάζουν ποτέ φωτογραφικές προκηρύξεις για θέσεις εργασίας ή για προμήθειες, ούτε βγάζουν πίνακες κατάταξης υποψηφίων για κάποια θέση στη λήξη της βάρδιας την Παρασκευή, με προθεσμία κατάθεσης ενστάσεων το μεσημέρι της Δευτέρας που ακολουθεί, μην τυχόν και προλάβουν όσοι ενδιαφέρονται να υποβάλουν ένσταση να την καταθέσουν. Και, αν δικαιωθεί κάποιος που υπέβαλε ένσταση, ποτέ μα ποτέ δεν ακυρώνουν την προκήρυξη, ούτε κάνουν σαν κακομαθημένα πεντάχρονα. Τέτοια πράγματα δε γίνονται στα ελληνικά ακαδημαϊκά ιδρύματα. Tα μόνα πρoβλήματα των ελληνικών ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι, όπως όλοι ξέρουμε, το ακαδημαϊκό άσυλο κι ο «Ρουβίκωνας».
.
Shortlink: https://wp.me/p6dBlh-7F
Α Long, Hard Look 