Γράμμα σε έναν (πρώην) υπουργό

Αγαπητέ κύριε Γιάννη Πανούση, παρακαλώ ενημερώστε μας αν ολοκληρώσατε με επιτυχία την επιστροφή σας στη δυστυχία σας. Πώς σας φαίνεται ο αέρας του πανεπιστημιακού σας γραφείου; Σκέτη δυστυχία, σωστά; Κι αυτός ο μισθός που σας παρέχει ο ελληνικός λαός από το υστέρημά του… Σκέτη δυστυχία. Και η μονιμότητα και η εργασιακή σιγουριά που σας παρέχει το ελληνικό κράτος… Τι δυστυχία! Κι αυτοί οι απαίσιοι φοιτητές, που έχουν το θράσος να μη συμφωνούν μαζί σας…. Πραγματικά, ζείτε ένα δράμα.

Εγώ κύριε Πανούση είμαι με το μέρος σας. Σας συμπονώ. Σκύβω με κατανόηση στο δράμα που ζείτε. Να έχετε τώρα τη θρασύτατη Ζωή Κωνσταντοπούλου να υπενθυμίζει στον ταξίαρχο της ΕΛ.ΑΣ. ότι δεν είστε εσείς αρμόδιος για τη φύλαξη της βουλής αλλά μόνον ο Πρόεδρος της Βουλής; Δεν είναι πράγματα αυτά! Να έχετε τους δικαιωματίες να εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους για το ότι θεωρείτε αυτονόητη την εφαρμογή του νόμου του Lynch στις φυλακές; Ποιος άνθρωπος το θέλει; Να έχετε τη νεολαία του κυβερνώντος κόμματος να σας αμφισβητεί επειδή κανείς δε σας εξέλεξε, αλλά διοριστήκατε ως προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού; Να τολμούν ο Διαμαντόπουλος και οι αριστεροί δικαιωματίες να σας ασκούν κριτική για το «κεκτημένο Δένδια» στο οποίο είχατε αναφερθεί; Πού ακούστηκε αυτό, να ασκείται τέτοια σφοδρή κριτική σε μια αυθεντία όπως εσείς;

Κι αυτοί οι ακραίοι θύλακες στην ΕΛ.ΑΣ. ακόμα να αυτοδιαλυθούν, έτσι; Ούτε μια στάλα υπακοή και πειθαρχία προς τον πολιτικό προϊστάμενο! Σας κατανοώ κύριε Πανούση. Προσπαθήσατε κι εσείς να βάλετε σε τάξη το μπάχαλο, αλλά πώς να κάνετε τη δουλειά σας, όταν κυβερνητικά στελέχη έχουν σχέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις; Και να’χετε και την καυτή ανάσα των ξένων μυστικών υπηρεσιών και των πρακτόρων στο σβέρκο σας; Αχ, κύριε Πανούση μου, τέτοιο πράγμα, ούτε στον εχθρό μου! Δε μπορώ να φανταστώ τι μαρτύριο περνούσατε, εσείς κι άλλοι σπουδαίοι Έλληνες – π.χ. ο Γιώργος Γκιόλβας κι ο Κώστας Πρέκας – που οι ξένοι πράκτορες τους βάλανε στο στόχαστρο πριν από εσάς.

Και πόσο πια να βοηθήσει και η αμέριστη στήριξη που σας παρείχε όλους αυτούς τους μήνες ο πρωθυπουργός που, παρά τις αντιρρήσεις της παράταξης, σας επέλεξε και παρενέβαινε πάντοτε υπέρ σας; Αχ, κύριε Πανούση, έχετε την αμέριστη συμπαράστασή μου. Ζήσατε επτά εφιαλτικούς μήνες, που καμιά υπουργική αποζημίωση δε μπορεί να σας αποζημιώσει γι’αυτούς.

Και τώρα, επιστρέφετε στη δυστυχία του πανεπιστημιακού… Σας συμπονώ κύριε Πανούση μου. Τη νιώθω τη δυστυχία σας, τον καταλαβαίνω βαθιά τον πόνο σας, το ξέρω το μαράζι σας. Όμως, ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, κύριε Πανούση, να σας σώσει. Μπορείτε ν’απαλλαγείτε από τον πνιγηρό αέρα του πανεπιστημίου. Κι από τον γλίσχρο μισθό του πανεπιστημιακού, που με τίποτα δεν αντιστοιχεί στα δικά σας προσόντα και στη δική σας επιστημοσύνη.

Μπορείτε λοιπόν, κύριε Πανούση, να παραιτηθείτε. Και τώρα ακόμα, μπορείτε να υποβάλετε την παραίτησή σας. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Άλλωστε, όλο και κάποιος θα βρεθεί που ό,τι εσείς θεωρείτε δυστυχία γι’αυτόν θα είναι όνειρο ζωής. Άλλωστε, καλύτερα να μη δέχεστε στον τραπεζικό σας λογαριασμό μισθό που προέρχεται κι από χρήματα ανθρώπων που αντιπαθείτε. Μην το καθυστερείτε λοιπόν, παραιτηθείτε, για να γλιτώσετε από ό,τι σας κάνει δυστυχισμένο. Τι; Όχι;

.

Shortlink: http://wp.me/p6dBlh-39